HİÇLİK AREFESİ
Ansızın düşen bir yağmur damlası gibi
Anlamsızlığa bulandı bütün gerçekler Bir gün var bir gün yok Mimlenmiş, iğdiş edilmiş hayatlar Pis bir insanlık yetiştiriyor bencilliklerimiz Hiçlik arefesinde artık bütün bedenler Aklımızı hissederken kaybettik Her tavrımız nedensizliğe meyilli Üzülmek basite indirgendi Umut dolu yarınlar Uçurumun kenarında bekliyor bizi Akşamsız bir günün sonunda Yine en büyük zayiat ruhumuzda Ölüme inanmak en güçlü olgumuz Artık her hayal kırıklığı Karşılıksız bir duyguya bağlandı Şiirler ise, mutlak bir karanlıkta İçi doldurulamayan sayfalarda saklandı |