Kendimi kaybetmiştim
Hatırlıyorum
Hükümsüz müdür ?
Bilmiyorum
Her ihtimal mümkündür
Bundan eminim
Üzülme konusunda doktora yaptım
Halbuki yüksek lisansımı bitiremedim
Üniversiteden attılar
Bir acım vardı, taşımak zor geliyor bu aralar
Bu kırılmış çağda, bu kadim duyguyu taşımak lanetimdi
Anlıyorum

Puslu bir cumartesi akşamı seni sevmiştim, hatırlıyorum
Ondan sonra neler olduğuna dair hiçbir fikrim yok
Loş bir sokakta seni arıyorum
Arasam da bulamıyorum.
Annemin beyazlayan saçlarını kendime sokak lambası yapıyorum
Bastığım topraklar kanıyor
Hissediyorum

Bir unutma biçimiydi, şiir
Bunun farkına yavaş yavaş varıyorum
Ya da bir arayışın pusulasıydı
Her okuyuşumda hızlıca kayboluyorum
Eskitilmiş bir yaz akşamında seni düşünüyorum
Zaman duraksıyor
Susuyorum

Kırık kalpler bankasında sıramı bekliyorum
Hiç anlatılmamış bir öykünün ağırlığını taşıyorum
Belki de o öykünün kendisiyim, sen tarafından yazılıyorum
Az, çoktan fazladır
Biliyorum