Basiretsiz düşlerin kıyısında bir yaşam
Nasırlı parmakların notasında bir hüzzam
Baharlar can çekişir sazların telinde gam
Budanmamış ağacın meyvesi dalında ham




Kara kışın ayazı canı candan bezdirir
İşsiz güçsüz garibin mezarını kazdırır
Çoluk çocuk aç bilaç açlık ferman yazdırır
Kabuk tutmaz yaranı her geçen gün azdırır




Umutsuzluk sarınca kalır yüreğin darda
İşsizlik can çekişir garibim kalır zorda
Çare olmaz dövünmek ne kışta ne baharda
Dayan garibim dayan umudu yakma harda




Yaşamın acı yüzü içimizi soldurur
Bu nasıl bir yaşam ki saçı başı yoldurur
Boşa geçen zamanlar hayatından oldurur
Herkes başka biçimde vadesini doldurur




Şu kısacık hayatta ihtirasa kapılma
Garibi gözet kolla bedduasını alma
Ömür gelip geçici alın terinden çalma
Yarını düşünürken bugünlerinden olma


Kardelen