Bir yudum yaşam….söyle be şair toprak olmazsa aşk olur mu... insanlık, müebbet yemiş bu izbe şehrin beton zindanlarında dostluk ise firar etmiş masal kitaplarına toprak kokusuna hasret bu şehirde gün geceye, gece sarhoş nefeslere düşüyor neon ışıkları gizliyor duvarlarının kırışmış tenini, gizli hesapların makyajı akıyor en kuytu kaldırımlarına bak be şair mehtap bile küsmüş, örtmüş üstünü artık çıplak poz vermiyor kentin sisli gözlerine aşklar ise, kimlik değiştirip cüzdanlara sıkışmış köşe başı bedenlerde pazarlanıyor gecenin uzunluğu artık sevgi yerine hüzün tütüyor bacalardan hayat ne garip be şair her şeyin bir bedeli ödeniyor düşün aynalara küs bir tırtıl biliyor ki günü geldiğinde aynaları çatlatacak, biliyor, çerçevelere sığmayacak güzelliği bir yudum yaşam için yaşanacak bir bedel ödeyecek ya insanlık.. |