Çekil Önümden Zeytin Ağacıkurt seslerindeydim bütün gece hırsız ağlayışlarındaydım dönüşünü izleyecektim güya son bir kez dolunayın uyanmayacaktım ufuk çizgisini bölüyor en uzaktaki şaşkın ada vakit geçiyor diyor, al gözlerini anlamıyor ki acemisi olduğumu bu cilveli sabahların dağlara dönüyorum sonra betonlara dikiliyor asiliğim hassasım ya bugün saatlere inadına çabuk soğuyor çayım... çekil önümden zeytin ağacı eğilme bakışlarıma bak bugün hem yalınayak hem çırılçıplağım çöz ellerimi... Biliyorum, kalmayacak ardımda ne siz, ne onlar...Ne çare ki hiç bilmeyecek hani bir tek o taşlı toprak yollar... (Sevgili Menevşe Köylü ve kızı Selin Su’ya) Reşide Sarıkavak |