Ne güzel gülerdi bakkal Nizamettin amca…
Kapı eşiğinde rengârenk şekerler,
Her müşteriye özel, kibar cümleler…
Akşam olup gün kararınca,
“ Ekmek “ götürürdü evine, karınca kararınca…

Mert adamdı Nizamettin amca…
Yirmi metre kare dükkânda, yirmi yaşında bir kıza baba…
Komşu teyze kızıp topumuza bıçağı atınca,
Yenisini verirdi anında.
Ağzından duyduğum tek yalan da;
“ Garantili onlar, geri getirin patlayınca…”

Nizamettin amca,
Şimdi dört çocuğa baba…
Yüzünde gülümseme, cebinde metelik eksik.
Parmaklarında nikotin sarısı, ağzında sigara…

Kapısından geçiyor sosyete Nermin abla,
Ellerinde yedi sekiz poşet, alışverişten geliyor;
“ Süper market ” diyorlar adına…
“ Almayı unutmuşum. “ diyor, “ ver bir paket sigara…”

Akşam, iş yokluğu içlere oturunca,
Çaylar içiliyor kahvehane salonunda.
Terzisi, manavı, nalburu,
Tüm esnaf orada…
Ayrı adamlarda aynı keder
Ve aynı soru kafalarda;
“ Nasıl varacağız ay sonuna? “

Selim Akgün