çetin bir (k)ağıt
ürküyor kalemimim gölgesinden

bilgiyi satmanın kurasını çektirdi hayat
nefes nefese ahmağım dedirtti kendime
ey bilmediğini bilen sarraf!
yalnızlığın terfiyesi
atışmanın şifreli
(s)empatisi
de bana
özlüyorum
savrulan siyahi kaldırımları
önünden atılan sofu ifasında

yazmak bir bileşke misali
tozlandıkça yorulur kurşuni yara
kimsenin bulmadığını
tüfek namlusunda bulurcasına

şiarını sakla mısrasında
öldürürken inançlı bir kavgayı

bölünen kuytuların karanlığı sacılır
tırnağımın arasındaki toprağa

hiç bahsetme!
hırs yapan acemi şairler gibisin
’susan bilir’,bilen susar’

soğuğa saklanan eylül nöbetlerinde
gizlerim seni sonsuz beynime

hasret kokusunu
hatırlatmak kadar alıştım sana
ekmek gibi taşırım sevincimi
deli gibiyim

..
gezgin imgeler...