YOL BİLEMEZEM....
Sarıldı küllü vücudum beyaz bir kefene
Onca kurdun kuşun içinde ben dil bilmezem Hayata yok imiş gelemeyen bu tufana Onca kurdun kuşun içinde ben kul bilmezem Kaçar oldum kaderleşen şu ince çizgide Bedeller ödedim ağıtlaşan her ezgide Kazdığımı çukura düştüm doğru sezgide Onca kurdun kuşun içinde ben yol bilmezem Yüze güldüklerim asıldı kirpik ucuma Nefsi tayı gelip otururken yamacıma Er gibi erin eli değemedi bu acıma Onca kurdun kuşun içinde ben hal bilmezem Kâğıt kalemin marifeti ile çağladım Kelamı kederle dizip başında ağladım Aç gözün ekmeğini de, elimle yağladım Onca kurdun kuşun içinde ben bal bilmezem Körelen bedenim gitmiş herkesin hoşuna Demezler gönül ihtiyar gelmiş kırk beşine Onca emeğim ele tüymüş boşu boşuna Onca kurdun kuşun içinde ben el bilmezem Zaralıyım özü dara çekip durmaktayım Hedefim belidir doğruya da varmaktayım Hakkımı haksızda elbet ki sormaktayım Onca kurdun kuşun için ben lal bilmezem |
hayattan ne bekledik.. o bize ne verdi..
şu çok belli ki, Yaratan hiç bir kuluna iki iyiliği bir arada vermemiş..
yüreğinize sağlık
saygılar