Batan bir gemiyi çekti kirpik uclarına
Özlemişti kadın
Bir elinde kalem diğer elinde gözyaşı Tufan mıydı koynuna süzülen yoksa şiirlerin isyanımı öylece sustu kadın Mürekkebe banarak yüreğini Sus dedi sus bu bir sır Kalan ömrünü feda edecek Biriktirmişti Bir avuç dolusu isyanını Sanki tokat gibi inecek yeri varmış gibi Kınından çıkmış keskin bir kılıç gibiydi Önce bir sağa bir sola savruldu Ortadan böldü rüzgarın raksını Hiçte tenezzül etmedi Kulağına fısıldayan yabancının adını Dudağındaki mühürden bıkmıştı kadın Devirdi dilinde ki özleme dair ne varsa Hiçte titremedi elleri Vurdu yerden yere vurdu vurdu acısını Sonra dona kaldı kadın Kana kana kızılcık şerbeti içti pınarlarından Batan bir gemiyi çekti kirpik uçlarına Artık yamayacak yelkeni de kalmadı Vedasını etmeden ... Remziye ÇELİK 20.11.2013/09.53 Anlık dizelerin dansıydı sözler |