REDDİYELER YOK ARTIK
Vaktiyle deliydim delişmendim
Ben ben değilim uslandım,uslandım artık Ardın sıra bakışlarıma gamdan nice kentler kuruldu Şimdi göçmen kuşlar gurup ile şehrime elem taşır Kan kırmızı gözlerimin gölgesine Hüzzamın silinmez damgası vuruldu Ne vakit ismini duysam yüreğim göz göz olur ağlaşır Kaç defa vurgun yedim derinlerde Kaç defa yaz ortasında, ayaz Kaç defa sulu sepken ıslandım hüzün yağarken Yetti artık;Ey şiir tut beni maveraya aşır Hala derbeder dolaşsam da şu alemde Bir şahikanın ardından güneş doğarken Kahır dolu gözlerimin yanında okyanuslar sığlaşır Ne meyhane keser beni ne kahvehane Bahanedir bilirim, hepsi bahane, Reddiyeler yok, yok artık inkar Ayrılık kokan her şarkı, Gidişinle muzdarip sızlayan gönül yaramı kaşır Evvela tek tük başlayıp saçıma aralıksız yağan kar Sana seslendiğim her şiir sonrasında an be an çığlaşır Sensiz gülmese de yüzüme artık Benden habersiz bahçeye diktiğin gül Postacılar artık kokulu mektup vermese de Sen gelmesen de haberin rüzgarla efil efil ulaşır Gurbet ne ki, istersen zamanın ötesine yürürüm Sergüzeşt gönül sana ermese de Düştüğüm yollar korkutmaz, gözlerin birden önümde dağlaşır Korkarım senden bir hal görürüm diye Bakamam artık giderken kırdığın aynaya Okumam bir daha adına yazılmış o eski şiirleri Bilirsin her satırda ellerime hece hece efkar bulaşır Sen gideli beri baharları sevemem Çünkü her bahar sırılsıklam ıslatır şehirleri Göz yaşlarım çavlan olur kirpiklerimde köpük köpük çağlaşır Muhammed Mehmet GÜL |
Şiirlerinde her zaman ki gibi güzel ve düşündürücü yüreğine sağlık diyorum.
Bir düşünce yazılarak mı silinir yoksa yüreğinden, beyninden, ruhundan silerek mi?
Bir düşünceyi çürütmek zordur, uzuvları yardımcı olmalıdır insanın.
Latife bir tarafa kaliteli şiirler yazıyorsunuz.
Reddiyeler yok, yok artık inkâr (İnkâr şapkalı olacak)
Ayrılık kokan her şarkı,
Gidişinle muzdarip sızlayan gönül yaramı kaşır
Evvela tek tük başlayıp saçıma aralıksız yağan kar
Sana seslendiğim her şiir sonrasında an be an çığlaşır
Gözyaşlarım çavlan olur kirpiklerimde köpük köpük çağlaşır(gözyaşı birleşik yazılacak)
Şelale gözlerde büyür ama o köpükler insanı rahatlatır.
Nasıl mı? Öfkeyi siler ağlamak. Öfke insana yakışmaz.
Birçok filozof, bilim insanı ve şair, gözyaşının bir "katarsis", yani temizlik etkisi olduğu fikrinde birleşiyorlardı. Fransız filozof René Descartes, ağlayabilen insanın sevme ve merhamet etme becerisine sahip olduğunu düşünüyordu. Ağlayamayan insanın içi sürekli artan bir nefret ve korkuyla doluyordu. Romalı şair Ovidius, 2000 yıl önce: "Ağlamak, öfkeyi siler", demişti.
Yetti artık; Ey şiir tut beni maveraya aşır
Hala derbeder dolaşsam da şu âlemde (şapkalı olacak)
Bir şahikanın ardından güneş doğarken
Kahır dolu gözlerimin yanında okyanuslar sığlaşır
Görülenin ötesi doruğunu zorladıkça güçlenir.
Küçük uyarılarıma alınmayın olur mu yorum bence böyle olmalı.
Son kelime okunur şiir,
Şiir
Şiir
Tebriklerimle. Başarılarınızın devamını dilerim.
Yine okuyacağım güzeldi çünkü.
Sevgi ve selamlarla.