değerli şair şiiriniz yıllar önce yaşadığım bir olayı hatırlatı bana
biz üç arkadaş bir düğüne giderken tarsus şehir mezarlığından geçmek istedik
eğer cenaze falan varsa nasıl defn edileceğini görmek istiyorduk.
mezarlıktan içeri girer girmez bir cenaze geldi, baya kalabalık bir toplulukla beraber.
önceden kararlaştırmıştık kendimizi ölenin yerine koyacaktık yani öyle düşünecektik ve öylede yaptık
son adam kalıncaya kadar bekledik tabiki o da imam dı.
sonra imamla biraz muhabbet ettik ölüm hakkında bilgi alış verişinde bulunduk.
aynı yıl bu yaşadığımız olayı iki perdelik tiyatro haline getirdim ve bir kaç mahalle düğününde ve düzenlenen bir kaç gecede amatörce sahneledik.özelikle imamla muhabbet kısmı telkinle alakalıydı,bu bölüme çok kişi ağlamış meğer sonradan öğrendik.
çünkü ölümün zorluğu,sevdiklerinden,mal mülkden,kısaca herşeyden uzaklaşmak ve yıllarca binbir zorlukla çalışarak elde ettiği herşeyi bırakıp gitmek ve özelikle kendisine emanet edilen hayatı nasıl heba ettiğini anlatmaya çalışmıştık.
şiiriniz mesaj yüklü umarım her okuyan kendine bir pay çıkararak bu dünyanın faniliğini anlar.
sizi yürekten kutlarım,
vesselam..

aynen, yaşanan yaşanacak olan

dört kollu sala binecek ve gidecegiz
ister konduralım ister kondurmayalım akıl bunu kabul eder de; nefis gaflete salar dahaaaa çoook uzak hatta ebedi sandırır kendini

ne güzel ifadelerle anlatmışsınız
her birimizin duygu ve düşüncelerini

kutladım gönül sesiniz kaleminizi

bir şans daha verilmiş ölümden dönmüş işte ya kalkmasa uykudan birdaha


kaleminiz daim güzeliklerle çağlasın hsselerinden almayıda bize nasip etsin

Hiç ölmeyecekmiş gibi , kendimizi yapabilirliğimizin daha iyisi için zorlayıp,aynı zamanda yarın ölecekmiş gibi kırmadan/ kırılmadan,üzmeden /üzülmeden , mutlu yaşamak, yaşatmak içeriğiyle; hak yemeden yaşamda var olmak mümkünlüğü için, yol gösterici bence yazdıklarınız; sık sık okunmalı ...

Canı gönülden tebrikler
Sevgilerimle