KENDİMİ ÖZLEDİM
hükmedemediğim bir öfke içimde;
durmadan çoğalan, geçmişin gölgesinden şimdi/me yapışan...! ______________________ bakıyorum dilimden dışarı çıkan kelimelerin cümleye dönüşmüş hallerine de, tanıyamıyorum bir türlü karşımda duran şekillerini. aynada gördüğüm yüzüm bile bir başka sanki. __ne zaman kaybettim ki ben kendimi? bu gece de, sancılı düşlerimden birini doğuruyor. bütün gerçeklerim kan revan içinde fahişe yürekler sarmış etrafımı nefes alamıyorum __ hangi yalancı yüzler çaldı ki benden çocuksu gülüşlerimi? ben kendimi özledim...! kirlenmemiş önce/lerimi, ’kir’ denilince, tek bildiğim olan üzerime bulaşmış çamur izlerini, gözyaşlarımın sadece annemin azarından çıkmış sebebini __nerede arasam bulurum ki, tertemiz dünlerimi? hey.....! umutlarım, düşlerim, gözlerime asılı kalmış dün’lerim, kanayan dizlerim, ilk aşklarım, öpüşlerim, yüzümdeki gülüşlerim, ben hiçbirinizi terketmedim...! ________hadi...! şimdi hepiniz gelin, alın üzerimden sancılı düşlerimi. kaldırın üzerimden; gecenin siyah rengini. _______hadi....! gelin...! bulalım yeniden, içimde saklanmış kendimi. /NergizA/ |
değişen dünyada değişen ruh hallerimiz zaman mekan yaşanılan yaşatılan hayatlar ruhumuzda etkili izler bırakan iyi yada kötü yaşantılar bazen bu benmiyim diye sorarız kendimize manasında insan psikolojisi ima eden dizeler okummak güzeldi farklı bir tad vardı
kutlarım kaleminizi kavi olsun
saygılar