diyorsun ki...
bırak gel hapsolduğun zindanlarını
kır ayağındaki zincirlerini
kalbimin odasına at öylece kendini
hiç bir esvabını alma yanına
koy çantana bir çakmak bir de sigara
içersin otobüs mola verdiği anlarda
diyorsun ki..
çık gel bekleme artık
koş gel ellerimin sıcağına.

düşünüyorum şimdi....
hangi gecede özgürlüğümü ilan etsem?
kokuna bulanmak için
ne vakit kaçak damgasını yesem?
ne zaman zincirlerimden yıldız yapıp
avuç avuç sana değen sabahlara serpsem
düşünüyorum...
şimdi hangi günün ayazında
gözlerinde güne ’’günaydın’’ desem?

gelirken..
günahlarımı da heybeme koyacağım
yasaklarımı uçurtma yapıp,
her durakta gökyüzüne salacağım
cebimdeki son paraya kadar
her dilenciye sadaka vereceğim
vereyim ki,
her duada sana bir adım daha yaklaşayım.

yolarından geçiyor şimdi gözlerim
Sezen’in şarkılarını dolduruyorum kulaklarıma
çabucak varmak için seninle olacak sabahıma
geceye hükmediyorum sanki
elimden düşmeyen çayımla
gözlerim dalıyor karların beyazına
anlıyorum ki...
yaklaşmışım; şehrindeki soluğuna

biliyorum...
uykuların kaçak tıpkı benim gibi.
şehrinin yollarında beni bekliyorsundur.
geceden gitmişindir gara;
görememekten korkmuşsundur beni.
bana değecek ilk sözlerini düşünüyorsundur.
aklın, fikrin birbirine girmiştir,
defalarca şaçlarını taramışsındır
bırak uğraşma sağınla solunla
bakmayı bırak aynalara
kafanı yorma sorgularla
bak...! az kaldı
ela gözlerinde hayat bulmaya.

birazdan güneş uyanacak sevgili
hadi kalk..!
hazırla bir demlik çayını
doyur sensizlikten aç kalmış ruhumu

çok yorgumum...!
kirli sakalında uyut beni...! /NergizA/