BULUTA YAZDIM SELAMIMI
kitaplar dolusu seni okuyorum her gün...
kelimeleri dağıtıp, harf harf hasretini döküyorum yüreğimin üstüne. ben uyurken bıraktığın o mektup var ya... her sabahıma zehir oluyor. demleyip demleyip içiyorum. nasıl sildin giderken ayak izlerini? nerede bıraktın bana dokunan ellerini? toplarken valizini, düşünmeden yazdığın o mektuba, neden bıraktın ıslak izlerini? yoksa... yoksa........ bir delil mi bırakmaktı niyetin? ’’gidiyorum ama, SENİ HALA ÇOK SEVİYORUM...! demenin bilinmez bir yolu muydu? dönüşünün belkilerinde bilmem kaç kere kaybolduğum..! Adam.......!!! biliyor musun ben alıştım masal gibi yaşamaya seni seni okurken, her yarım kalışımda tekrar tekrar en başa koşmaya.. koca ülkemde yine yalnızım seninle daldığım gece uyandı şimdi bak ve yine koca bir savaş başlayacak...! bak..! yenilirim yine siper olamaz bu dağlar yokluğuna. ciğerlerime kadar getirdiği o içimi yakan kokunla rüzgarlar beni güçsüz bırakır. yenilirim, yenilirim yine...! yurtsuz bırakır bu SENSİZLİK...! bak....bulutlara yazdım selamımı oku, dön yeniden bu yurduna savaşamam ben sensiz bu masalda bıraktığın izlerin mi kurşunum olacak sanıyorsun yoksa? selamımı alıp gelmezsen eğer, bu masalın sonuna sıkarım son kalan izinin kurşunu hiç düşünmeden ...! /NergizA/ |