Köyde tek memurun çocuğu
Eğitmenin oğluyum,
Gelirse bir devlet eri
Ya müfettiş ya tapu
Ya da postacı dayı,
Tahtalı odamızda konuk,

Bir çuval ak unumuz
Saklanırdı geç güzden
Ebem evine kilere,
Devletçi konuk var ya
Anam sıvar kolları
Ak undan hamur yapar
Misk kokar sac üstünde
Kabarcıklar oluşur
Yufkanın ak yüzünde
Tadı, yutkunan yüreğimde,

Hemen adam yollanır
Öte yakada bakkal,
Dört yumurta gelince
Kor üstünde bakır sahan
Erir içindeki şimşir kaşıktan
Süzülen sadeyağ yüreğimde,
Gözlerimin önünde,
Dizilir kalaylı taslar
Sini üstünde giderken
Umut yitmeye başlar,

Babam, emmimle birlik
Birde konuk devletli
Ak ekmek ellerinde
Kaşıklar gider gelir,
Kapının arasından
Gözüm siniye düşer,
Çocukluk işte bu ya
Duayla umut pişer,
Ah! Derim ah! Ederim
Yumurtanın azıcığı
Kalsaydı tabağında,
Bulaşıklar gelince,
Sıyırsaydım anında,

Bazen duam makbuldür
Üç beş ekmek kalırdı
Ana yüreği yufka,
Yumurta tabağını
Hep bana sıyırtırdı,
Bir kaşık olsa bile
Damağım tat alırdı.

Hâlâ o günlerin tadını
Hatırlarda gülerim,
Yokluk bu işte derim,
Nerde bir çocuk görsem
Kulağımda küpeler
Kendimi irdelerim.

H.İbrahim SAKARYA