UmutVer hele elini Yan yana yürüyüşler özledik Gök mavisi kubbeden geçek Kuş tüyü hafifliğinde Kızıl akan nehrin kıyısına Gülün açtığı yere gömdük Her dağ güneşi kendinde sanır Batışıda bir dağ arkası Çok ağır bir zaman aktı Açlıkla yürüyüp acı taşıdık Kervan kervan umut kanrevan Kör menziller harami yollar Çok yorgun düştü bedenlerimiz Soyulduk öldük tükendik haksız Direncin yarattığı bir bilinçtir Umut ve umuttur uzanan elimiz Ahmet Coşkun |