BENİMKİSİ YALNIZLIK
Neden hiç eşit çalmaz mutluluğun zilleri?
Kimine ömür boyu, kimine de bir anlık… Kapım örümcek ağı; yurdum gurbet illeri. Herkesin bir eşi var; benimkisi yalnızlık. Sohbet etmeye insan arıyorum günlerce, Unutuldum âlemin keyfini sürenlerce. Onlar tökezleseler, sağdan, soldan binlerce Omuz veren kişi var; benimkisi yalnızlık. Sultanların vurulur nice başlar ahdine; Çil çil altın serpilir kurulduğu tahtına; Badısaba eserken zevk cümbüşü bahtına Parlayan güneşi var; benimkisi yalnızlık. Hayal bile edemez olduğum saadeti Üleşenler doldurdu, dünya denen mabedi. Şaşıyorum; beş para etmeyen garabeti Gülümseten düşü var; benimkisi yalnızlık. Mücella Pakdemir 3. Kitap şiirlerimden |