Büyümek ağlatır..
Hatırlıyorum..
Gözleri mahmur bir şafaktı Elime tutuşturdular hayatı kuyruğundan "Sıkı tut" dediler Sahte gülüşler icat olmamıştı henüz Ve kahpelik saklanıyordu kuytularda Dere kenarında vurarak yıkanırdı hüzünler Entarili hayalperest kızların Nasırlaşmaya yüz tutmuş ellerinde Eski türküler eşliğinde Kocaman kelebekler vardı Islak, yeşil bir çayırda, Ağzımda kırmızı bir horoz şekeriyle Çıplak ayak koşuyordum, düştüm Son düşümdü... Hayat iki taşlı değirmen Ezelle ebed arasında öğüttü Dört bir yana savurdu tozlarımı Ve bir zaman geldi Diz yaralarıyla biriktirdiğim acılara Kahkahalarla ağlar buldum kendimi Farkettim ki Hala dizim kanıyor... Önder Adem |