GÖZYAŞLARINDA BİLE BOĞULMAYA RAZIYIM ANNE

Gün ışığının,geceye düşüşünü izliyorum,
Kan kaybından ölürken içimdeki martılar
Sana uzanmak istedim,
Kirlenmiş yaralanmış ellerimle....

Ahh annem;
Omuzlarındaki kalın şalda gizledim hüzünlerimi
Bir günışığı tadında düşemdim gamzelerine
Ve boşalırken öbek öbek ömrüm avuçlarından
Döktüğün tekdamla gözyaşında boğulmaya razıydım..
Beni böyle bırakıp gitmek yaralıyor en çok seni,
Bir yuva kuramadın gülüşlerime
Sancılarım senin di,
Bıçak yemiş gözlerim gözlerindi...

Kapındayım işte ,
Yitirilmiş bir ömürle ,kalan bir kaç nefesi
Dizlerinde vermeye geldim..
Okşa acılarımı.öp dizlerini kaçışlarımın
Sana uzak yollardan geldim
Yalan, yaralı bir hayattan oyundan atıllar beni annem
Kız onlara azarla,
Sana öyle susadım ki,
Gözyaşlarında bile boğulmaya razıyım anne.....

Anne şefkatine sığınmak ve hayatın zorluğuyla mücadelede yenik düşmek, rüzgardan savrulan bir yaprak gibi yine anne kucağına dönmek,
duygusal dizelerle yazılmış, güzel bir hüzün şiiri okuduk.Herşeye rağmen hayat devam ediyor ve yaşamaya değer şiirinizi kutluyorum.Puanım tam.Yunus diyarından selamlar.