Ne viraneler gezdim görmedim böylesini,
Heyhat ki cahil evlat dövüyor annesini.

Bir nesl-i ayıp ki zulmediyor efradına,
Ne mümkün çıkar mı yok! Çıkmaz artık yarına.

Ne Akif sözü ne Necip kulaklara küpe,
Sanırsın bâkidir bu hanelerde züppe.

Dokuz ay hürmetle beklenen şimdi hürmetsiz,
Büyüdü sanır oysa küçüldükçe minnetsiz!

Koca bir devrin en belalı konusudur bu,
Anne yatağa düşse getirmez evlat bir tas su.

Şu dar-ı dünyada beklemenin kıymeti ne,
Devril artık yeter! Ateşten akıbetine

Ah angarya oldu güzelim edeb-i dünya,
Gördün mü yok! Görmedim vallahi fertte riya.

Üç öğün karnını tok et koy önüne çayı,
Ne mümkün sayar saymaz anayı babayı.

En güzel kıyafetler onda tecelli etse,
Bir vefadır teşekkür mümkünse dile düşse.

Verse ocağına ayrılık kaderden Hüda,
Anne istemez ki düşeyim evlattan cüda.

Hal böyleyken nedir sendeki bu kör basiret,
Kuşanmışsın ey ahmak ki kalp zırhında nefret.

Mehmedim ne hoş söylersin lakin kulak duymaz,
Ahlak saltığa çıksa inan onu kimse almaz…