ÖMRÜMÜN HAZANI
Nedense hüzün çöker, burkulur acır içim
Kaygıyla yaşar oldum hazanım yaklaştıkça. İlkbahar yaz isterdim, elde olsaydı seçim Ürperip üşür oldum, hazanım yaklaştıkça. Sarıya çalar renkler, eser kalmaz allardan, Savrulurken yapraklar birer birer dallardan. Tek başına sırayla, gidilen o yollardan Yürümez koşar oldum hazanım yaklaştıkça. Ne çok hayalim vardı, yapamadan tekini Bol keseden harcayıp yedim ömür çekini. Dertlerim yetmez gibi, Dünyanın tüm yükünü Sırtımda taştır oldum hazanım yaklaştıkça. Çabuk geçti mevsimler, karlar yağmak üzere Her gün daha hızlanır, döner durmaz yer küre Yükseklere uçarken, yakın giderek yere Kendime şaşar oldum hazanım yaklaştıkça. Mahir kabul etmesen, desende henüz erken, Yalpa yapar sallanır, dizler titrer yürürken. Nedeni olmaksızın öyle durup dururken Boşluğa düşer oldum, hazanım yaklaştıkça. Mahir Başpınar. / 25.10.2013 |
Sonbahar eşiğinde yürek toplar elemi
Nefs muhasebe yapar seyrettikçe alemi
Yazacak kalmayınca kürek edip kalemi
Mezarım eşer oldum hazanım yaklaştıkça...