İÇİM ERİR
İçim erir gördüğümde sevgilileri mehtapta,
Elleriyle ısıtırlarken kalplerindeki ayazı. Gün görmemiş aşkların faniliği de olsa adı, İçim erir gördüğümde sevgilileri mehtapta. Bakışlarıyla burkulur gözlerim söyler mani, O an yaşayan iki ölüden çıkarken bir diri. Yalnızlığımın sesiyle hıçkırırken gülüşleri, İçim erir gördüğümde sevgilileri mehtapta. Sarmaş dolaş olduğum hayallerim firarda, Ne bir tesellim kaldı ne yâr çıkar fallarda, Gözüm yok benim olmayan del âşıklarda, İçim erir gördüğümde sevgilileri mehtapta. Bu can isyan etmez, gelmese de muradı, Sabırdan öte köy bilmez Elvan’ın dudağı. Sultan da olsan cihana, aşkın başkadır tadı, İçim erir gördüğümde sevgilileri mehtapta. Erir erir amma yine yalnızım o mehtapta. Elvan USUL Ocak 2008 |
Sabırdan öte köy bilmez Elvan’ın dudağı"
dizeleriyle kaderciliğe inanmanın ve sabretmenin sonunda "selametle" ödüllendirileceği yönündeki vurgusu gayet olumlu olup alınması gereken ders gibidir.
Bu içeriği de gözönünde bulundururak sevgili şairi ve verdiği ince mesajları içeren şiirini tebrik ediyorum.