HASTAYIM ANNE
Hastayım anne, rüzgâr yine yokladı gül pare tenimi,
Yağmur süzüldü ciğerlerimden yüzümün çeşmelerine. Sıkılıp gezen ruhlar gibi, müstehzi ve titrek bedenimi, Cehennem ateşi aldı, mümbit ayazların mukabilinde. Hastayım anne, gözlerim, tekerrür eden zaman misali, Ne müsekkin bulur bakışlarda, ne rengi kalır muvazene. Kırılmaya müzmin yüreğim daha dirayet gösterebilir mi? Sararan yapraklardan, mücerret ruhumun gamzesine. Hastayım anne, tabipler, müruruzamanı bekler müteessir, Muhayyer eşya değil ki, beğenmedim, istemem diyebileyim. Gülüşüm, nihai perdelerin ardından yalnız sana serpilir, Yalnız seni görürüm oradan anne, yalnız rüyalarına gelebilirim. Eylül 2007 Elvan USUL |
başarılarının devamı dileklerimle esenkalın