(*)Bu şiir, 1989’da Ankara’da Büyük Anadolu gazetesi tarafından tertip edilen yarışmada birincilik almıştır.


AŞIĞIN GÖNLÜ(*)

En ince ipekten dokunmuş gibi,
Söktükçe kapanmaz aşığın gönlü.
Bin yıllık menzilden okunmuş gibi
Baktıkça kapanmaz aşığın gönlü.

Elin sefasında çilemiz başlar,
Zalime gül yağsa bize de taşlar,
Gerçekten sevenin gözünden yaşlar
Döktükçe kapanmaz aşığın gönlü.

Altındır yüreği zevk almaz çöpten,
Bir anlık huzura vazgeçer hepten,
Dara düşse çekmez boynunu ipten
Büktükçe kapanmaz aşığın gönlü.

Mutlu olur bazen nağmesi sazdan,
Yükselir göklere sevinir hazdan,
Lüzumsuz bir yerde yapılan nazdan
Bıktıkça kapanmaz aşığın gönlü.

Aramaz lokmayı haramda, leşte,
Yok olmaz aşıklar kalsa güneşte,
Zorbanın açtığı kalleş ateşte
Yaktıkça kapanmaz aşığın gönlü.

Kişi, yerin alır tertemiz özle,
Ne köprüler inşa edilir gözle,
Sırca sarayları bir acı sözle
Yıktıkça kapanmaz aşığın gönlü.

Mazlumun yanında olmalı yerin,
Bir dayanma gücü bulunur erin,
Insafsız olupta hançeri derin
Soktukça kapanmaz aşığın gönlü.

Gözyaşı sevgiden yükselen yakut,
Yağmurdur toprağa düşen her umut,
Sırma saçlı başa kara bir bulut
Çöktükçe kapanmaz aşığın gönlü.

Gerçek aşık demez bana çok verdi,
Kin tutmaz özünde, bir sırra erdi,
Zalimin zulmüyle bin türlü derdi
Çektikçe kapanmaz aşığın gönlü.

Hakikat bahrinde ara yolumu,
Dostun cefasıyla sarıp kolumu,
Umut yaylasına hasret tohumu
Ektikçe kapanmaz aşığın gönlü.

Bir olursa hele Türkün elleri,
Bu köhne cihana barış yelleri
Ressam Halil, gerçek aşkın gülleri
Koktukça kapanmaz aşığın gönlü.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 21.01.1989
(Aşığın Gönlü - Kitabımızdan)