AH ESKİ SOKAKLARŞehir henüz uyuyor, kimsesiz sokak ne garip Telaşla koşturuyor bir çocuk kadın acaip Ayaklarında çarık sanki, ince elbiseler Soğuk lakin hava, görsen nasıl küçük cüsseler Çocuk mızırdanıyor belli pek yoruldu yazık Kadın çekiştiriyor, haydi bak kaçar da azık Direk ışıkları bir huzme yüzlerinde soluk Bakışlarında umut nerde, göz nasıl da donuk Apartmanın önü birkaç araç da beklemede Okul çocukları koltukta hep şekerlemede Koşar adım geliyor bir çocuk nasıl acele Kalınca montu, taranmış saçında bir kurdele Asık suratlı çocuk yer hazırda yok ki selam Yasak mı kentte gülüşler çocuk güzünde bu gam Araçta bir arabesk parça sormayın ne acı Şoför sinirli nasıl hızla geçti bak aracı Saçında röfle, ayaklarda incecik de topuk Tıkır tıkır yürüyor, buğdayımsı ten ki kavruk Elinde çantası bir taksi yok mu burda hani Saatte göz hadi geç kaldı, pek güzel de fani Durur yanında özel bir araç binin gidelim Hanım bu naz niye bin haydi biz de gün edelim Sakin cevap veriyor taksi beklerim teşekkür Sinir gerildi, surat beş karış ki gitti şükür Yavaş yavaş ağaran gün Şehirde gün ayıyor Sokakta bir hareket gün ışıkların yayıyor Kepenklerin sesi elbet de başlıyor gürültü Koşuşturan ki zaman sorma pür telaş görüntü Kenarda seyrediyorken, huzursuzumda neden Soğuk esen yele karşında titriyor bu beden Çocuk zamanlara özlem içimde ah sokağım Yabancı sanki bu yerler bakın nasıl korkağım Ve şöyle bir düşünürken o eski mahallemi Huzurdu sanki yaşanan, çözendi meselemi Ezanla başlıyorken gün Yüzünde nur dedeler Gülümseyen yüzü bir tatlı selam Zindeler ! Begonyalardı kokan bahçenin içinde evin Sokakta yoktu apartman, temizliği görevin Anam da komşuda erkencecik kapı süpürür Ve sonra cezvede bir kahve gör nasıl köpürür Tanırdı birbirini komşu derdi buydu değer Ve sofralar kurulur komşular davetler eder Sorardı komşular açmazsa camı Ayşe nine Çocukların yeri bambaşka geçse çok da sene Büyük severdi küçük saygısız değil, ne güzel Fakirdi sofralar yerlerde bir kilim bu özel Ve şendi kahkahalar başka bir alemdi yaşam Yürekle tüm acılar yaşanırdı yoktu makam Büyük şehir kocaman evlerim de nerde huzur Çocuklarım koşuyor bak yarışta sanki okur Dizimde bilgisayar ayrı bak odamda yazış Sanal alemde bakışlar uzak soğukta sızış Sokakta yok ki güven çık otur ve al da nefes Modern biçime yaşarken bilinmeyendi kafes Nasıl da hızla döner dünya haydi koş da yetiş Derim ki teknolojik bir yaşam bu sorma bitiş Mefâ’ilün / fe’ilâtün / mefâ’ilün / fe’ilün |
ne güzel anlatmış güzel yürek heh acıyı
hemde eski komşuluğun güzelliğini bazen hüzünle okudum
bazen gülümsedim eskileri yad ederken kalmadı artık bu güzellikler bitti
sevgiler yolluyorum güzel yüreğine şairem