körŞiirin hikayesini görmek için tıklayın siz benim kime küstüğümü nerden bileceksiniz..
’eflatun bir hüzün saklanıyor güneşin arkasına biz iki ayrı dünyanın zavallı çocukları aynı gökyüzüne baktığımızı sandık yıllarca mevsimleri devirdik cümlelerin üzerine kalbimiz hep kışta kaldı rüyası eksik uykuları böldük ciğerinden sırtlandık kabusları iki ucu bir araya gelmezdi yalnızlığın biliyorduk ve iki yalnız oynamazdı bir aşkta kaburgasından yara alırken düşlerimiz elimiz kolumuz hiçliğe bulandı savaş meydanlarında boydan boya yokluk koktuk velhasıl baştan sona yokluktuk bilmeden içine düştüğün geçmişin gayri meşru bu günler doğurduğunu ve tecavüze uğradığını geleceğin haram gecelerin sabahını bekledik aynalar düştü gözlerimize kederleri paramparça edip kuşandık can kırığı doldu avuçlarımız en çok öz’ümüz kör oldu ve biz en çok o zaman öldük... |