Kucağındaki SobaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ilk gözbebeğim, yeğenim Mustafa için yazdığım bir şiir.
yıllar sonra onu göreceğim günün uykusuz sabahında yazmıştım... aniden uyandım şiire, vakit hiçbirşeye yok gibi lâkin sözlerimin altı mosmor, gün doğsa da seçilmiyor dizesi dili yanmış ama sütten değil, ondan çıkmış ak kaşıklardan (!) lâl bir yükleme batmış, fiil kökü karmaşık karabasandan öyle çok üşüyorum ki şiirim, etten kemikten öte çığ düşmüş gibi titriyorum, kar yağmış eteklerime gelip de sarılsan sıkıca, okşasan çocukluğumun kanamalı dizlerini öpsen boynunu yalnızlığımın, inan geçecek onların bu öldüren doğum günleri o derinlerde titrediğim çığ altında, asırlarca bekletilmiş gibi sensiz düşlerim kanı çekilmiş heryanının, ha öldü ha ölecek kavuşma ümitlerim hani bir gelsen diyorum, sakat kalan yanlarım çözülür sarılınca hani bir sarmalasan diyorum, özürleri kül olur kucağındaki sobada Gülşen Mavi |
Yüreğine kalemine sağlık
Yüreğin susmasın
__________________________________________________________________Saygılar