hüzün
gidişin dağlara sonbahar gelmesi gibi
kara kuru sarımsı biraz biraz kırmızı yaprakların rüzgarda savrulması gibi kendilerini hiç ayit olmadıkları yerlerde bulmaları sanki gidişin en güzel şeyin bitişi sona ermelerin se en acıklısı bir karganın düşürdüğü ceviz kadar yabancı nereye kime kimlere ağit olduğu bilinmeyen en çok acı verende ne bilirmisin insanın korumak istediği şeyin artık ona izin vermemesi işte insan o an boş diyor dünya çok boş sanki bir meyvenin oldunlaştığında dalından düşmesi gibi sanki yayruyu yuvadan kötü bir kartalın kapması gibi en çokta kartalın onu nedenli inciteceğinden korkuyor ekizo... |