büyüyen çocuk
bir gitarın en dertli telisin bazen
en sılov notasın bazen sen bazen bedenimin en acıyan yerisin kendi acımı kendimin başlatması gibisin sen ki kendi mermi mi kendim çıkarmam gibi sonuçta düştük çocuk duyduğun taşların üzerine düşen boş kovan benim işte oysa ben bir gırtlaktan çıkacak en masum sesle seslendim sana sense doğanın felaketidir ya boynunu büken bir başak eyledin beni sena sarılmaya lı o kadar oldu ki çocuk en az kolsuz bir yaradılan hasretiyle eşdeğer hasretim seni yüreğim den gözlerime uzanan kollarımla kucaklarım ekizo... |