[ kalin
]Eylül yağmurları kara bir hüzün
Yağardı küllenen ömrüme apansız
İçimde umutlar seninle yeşerirdi
Dal uçlarında görüyor musun aşkı?
Bir bir açılır hüzün şafağının kırık pencereleri
Eylüller gelip dayandığında gönül kapıma
Döker sararmış yapraklarını yüreğim
Geçip gider mevsimler,sensiz ve hüzünkar
Savrulur derin sorgularda
Saçlarıma yağan kar
Giz bahçelerine gömülürken
Param parça bir yürek
Sökülüp gökyüzünden
Hazan kokulu yağmurlar yağardı Islak avuçlarıma
Yavaş yavaş, sensizlikleri anlatırken zaman

Uzanırdım sesine yorgun bir derenin
Hırçın bir sonbahar can çekişirdi bende
Bir nefes gibi sarardı
Çakıl taşlarının ürperten yalnızlığı
Eteklerimde zemheri kanatlı Anıların hışırtısı
Gezinirdi ömrümün bahçelerinde Sarı bir sonbahar
Saatler eylülü gösteriyordu
Eylüldü hüznün adı

Oysa Göz bebeklerin çatlayan menekşe tohumu
İşte o gün, o eylülde
Güz kokusu sardı tepeleri
Taşlarda taptaze ellerinin izi
Kuşattı sessicez içimi
Garip bir hüznün gizi
Leylakların kokusu aldı beni benden
Aşkla bakan gözlerinin pınarlarında
İşgal ettin topraklarımı
Eridi soluğunla demir köprülerim
Acılar yitip gitti
Aşk , bir özgürlük türküsü şimdi
Ve iktidarını ilan etti mutluluk
Sökülüp gitti küçük resimlerde Sararmış her anı
Sevdikçe kendini,
Aşkı yeniden yaratmanın muştucusu oldu eylül
Yaşarsın varsın gözlerimde
Şavkıyan yangınların yağmurları
Hadi al, senin olsun benliğim
Yeşerir seninle elbet,
Sil baştan İ K L İ M L E R İ M
Kırık bir şiir kanardı içime
Eylül çaldığında gönlümün kapısını
Acılarda yitip gitti aşk