BABAMA ANLATTIĞIM KADIN.....suskun anımın her karesini sana armağan ediyorum...... küçük bir taburenin tıknaz yerinde susuyorum perdenin kapalı yüzüne düşen gaz lambasının renkleriyle siyah beyaz resimdeki adamda gözlerim....... resmin adamı babam dünden bakarken bana içime defne yaprağıyla dolanan kadın var düşümde sorgucu geceden arta kalan vakitsiz bir rahatlamayla babamın yakışıklı acısına dalıyorum tenha bir voltayla.... yüreğimdeki barışık hayatın kadınıyla sana gelirken sakın hazırlık yapma baba sadece ayak ucundaki çam ağacı evine o onurlu yüzüne merhaba demeye geleceğiz etrafındaki dostlarının bir bardak yağmurlarını içmek bizim için yeterli bir anı olacaktır toprağını sevdamızla sulamak birazda gözyaşıyla gülümsemek sana isteğimiz evet rüzgarlar yine dirildi soğuk aksamadan konuyor tenimize üzülme sıkı giyinerek geleceğiz aklımızda çocuk yaramazı saklambaçlar ve yanımızda palyaço sabahı getireceğiz..... taburede tünediğim vakitte sağımdan soluma koşan yoksul anılar var sürgülenmiş gecemde yüreğime demlenen esmer kadın saçaklardan asılı bir baharla duruyor balkonun güvertesinde ve siyah beyaz resimle dağınık cümleler kuran adam yitik bir yaşamı sarı sıcak bir kavramayla bağışlıyor gökyüzü karışığı ruhuma..... onca sınırlı kıvranışlar biriktirdik kaybolmuş yarınları gözlerken camların buğusunda yoldan geçen derin sevmelere bölündük ne kadar yorulsak o kadar koştuk fırtına karmaşasında ölümler yıkıldı sağanak sağanak mevsimlerin pervazına sevgiler kırdık aşklar söndürdük yıldızların gözlerinde sen yolculuğa çıktıktan sonra baba nice yaralarla kanat/tık hayatı şimdi gök/kuşağını kirpiklerime takan kadın benim gökyüzüm/deki yıldızlarım sende kavradım onurun yiğit dünyasını ve o kadında sevdim aşkın en güzel şarkısını........... resimlere dair anılarımız aşka dair yarınlarımız var.....! |