İnan unutursun, geldiğin yeri,
Giderken yorulur, binek ararsın.
Tarumar eyledin, geçtiğin yeri,
Yeşil görmek için, bir ot ararsın.

Kendi yalanınla, mesut yaşayıp,
Yoksulu soyarken, pis pis sırıtıp,
Yüzsüze benzedin, hemde tıpatıp,
Yüz düzen düzülmüş, düzen ararsın.

Böyle mi gidecek, kurduğun düzen?
Soysuzun tekidir, cettini üzen,
İçtiğin çayları, süzgeçten süzen,
Birden düşman olur, sen dost ararsın.

Düşmana dikelir, edersin isyan,
Edersin de yoktur, sesini duyan,
Yalan yılan olmuş, zehirdir dünyan,
İlacın bulmaya, hekim ararsın.

Arasan ne yazar, ettiğin zülum,
Milleti ayırıp, yaptığın bölüm,
Utanarak gelir kapına ölüm,
Sen utanmak için, bir yüz ararsın.

Yüzü de bulursun, ancak az gelir,
Kıblen ne tarafta, Yüce Rab bilir,
Üzdüğün ulu ruh, birgün dirilir,
Aman dilemeye, secde ararsın.

Masumdan uzak dur, dileme aman,
Hakkın sopasıdır, insanı sarsan,
Beden hesap verir, gelince zaman,
Yalan söyleyecek bir dil ararsın.

Dilin kemiği yok, dolu palavran,
Aç kalır vaadle, kebap kavuran,
Ektiğin rüzgârdır, seni savuran,
Şimdi çöller için, keçi ararsın.

Çöl keçisi gibi, masumlar mapus,
Tedirgin etmesin, gördüğün kâbus,
Sanma bu payitaht, şahsına mahsus,
Tahtın sefasını, sen çok ararsın.

Eder hükümdar taht, seni de derdest,
Besmelesiz aldın, susuz bir abdest,
Sarhoş oldu düşman, mutluluktan mest,
Düşmanı yerecek, doğru ararsın.

Düzgün doğru yürü, adımın emin,
Dikkat et kaymasın, bastığın zemin,
Yok oldu yıllardır ettiğin yemin,
Yeminine sadık, millet ararsın.


Umut Dünyası Karalama Şiir Defteri

Ankara - Ekim 2013