İNSANLIK
susturulmuş bir halkın ağzı gibi büyük ve kalabalık şimdi ağzım.
caddelere yığılıyor kelimeler ateş böcekleri ölüm dansı için süslemişler kendilerini tılsımlı serzenişler ekliyoruz sesimize çoğul bu defa sessizliğimiz * şimdi kalplerimiz birer değirmen değilse öfke öğüten yeni anlaşmalar yazmıyorsa kalemlerimiz doğurgan nöbetler tutmuyorsa cümlelerimiz ve başkalarına azapsa hürriyetimiz damarlarımızda sıkışan son insanlık damlasını sağmaya çalışmamızın ne önemi var ki? inanmak bahşedilen en vefasız armağan bize FOTO: Ö. ERGİN YÜCEBAŞ |
Kimim sordum perişan oldum soldum aşka doğdum.
İnsan arayıştır değeri neyi aradığına bağlıdır. Esenlikler dileklerimle...