Hayrıma
Bu sana son şiirim bilki son seslenişim
Aşkını ta kalbimden söküyorum hayrıma Ve adını anarken bu son kez hislenişim Bir kaç damla gözyaşı döküyorum hayrıma Seninle bir bütündük Mekkeyle Mina gibi Ortada koyup gittin veled-i zina gibi Şimdi sensiz hayatım harabe bina gibi İçten içe yıkılıp çöküyorum hayrıma Sen ki kara sevdamdın sen ki gönlümde ece Yazdığım her şiirim sanaydı hece hece Aşk bir nefret doğurdu veda ettiğin gece Bak el bebek gül bebek bakıyorum hayrıma Gönlüme reva diye bahşettin ya kederi Demek ki bu kadarmış bunca yılın ederi Bütün kabahat benim suçlayamam kaderi Bu aşkın cezasını çekiyorum hayrıma Sanma gönül sayfamda hala adın yazıyor Yokluğun bu sevdaya hergün kuyu kazıyor Ne vakit seni ansam isyanlarım azıyor Yedi ceddine rahmet okuyorum hayrıma İçimde pişmanlık var dilimde bin bir keşke Sonunda düşman oldum ömür verdiğim aşka Senden bana ne kaldı bir tek resminden başka Onu da senin gibi yakıyorum hayrıma Seni unutmak için takvimlerle yarıştım Bazen zor geldi hasret yağmurlara karıştım Nihayet hem hayatla hem kendimle barıştım Açtığın yaraları dikiyorum hayrıma Velhasıl bu sevdayı başımdan savma vakti Ve yeniden sevilme yeniden sevme vakti Nasılsa sen yapmıştın ayrılıkla ilk akti Ben de altına imza çakıyorum hayrıma[ /kalin ] |
saygımla.