Hüzne Konan Ne Varsa
Güneş gülümsedi yamaçlarında dağların
Süzüldü çiçeğin yaprağında hüznün Yârin dudağından bir katre figan düştü Aşka dair hüzne konan ne varsa Dokundu toprağın rengine hasretin Gözlerinin baktığı yerde bir damla Mahremidir düşüncelerimin her biri Susar suskunluğu kor ateştir yürekte Sessiz bir feryattır gözlerime gömülen Yalın duygu ve yalın ayak sahilde Beklerken gölgeni, hasretini Ta derinden işliyor ruhumdaki çizgiler Bir el dokuyor sendeki hayalini Seni anlatır renkler düşünce mahreminde. Ahmet KOMŞUL |