AĞIT
Önce bir ağıt duyulur
Sonra bir tufan kopar yüreğimin derinliklerinde Bir kıyımdır kıyamın kıyısında Gülün dokunduğu ipeğimsi bakışında Hüzündür hüzne gebe yıllarımın seremonisinde Dağılan saçlarımın Paramparça duygularımın taneleri dokunduğu anılar Ya gözlerimde yıllanmış aynalar, ya da Yıllara yenik düşmüş yüzümdeki sayfalar. Sonra bir matemdir gecenin kucağında Sessizliğidir düğümlenen boğazımda Karanlık sözlerin Karanlık dünyamın karanlığa terkedilmiş sevdasında Söyle hangi iklime sığdıracaksın bunca hasreti Aylara mı yoksa günlere mi saydıracaksın Gönlümde kopan sevgiyi Yoksa bir köşeye terkedilmiş vicdana Vicdansız insana Hatırı sayılır bir çiçeğin Hatırasında leylanın karanlık yüzüne. Ahmet KOMŞUL |