10
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
3202
Okunma

Sabrıma kurt düştü Dila
Kederin hissesini saymıyorum
Selameti sır bu son senin eserin
Avunmayı öğret biran önce
Gidişine tahammül edemiyorum
Yüzüme bakmayı unuttu avuçlarım
Ve ellerim yüreğime dokunmayı
Çıkmaz sokağa düşüyor kendimle hasbi halim
Yıkılıyor üstüme gözlerinden duvarlar
Kaç ihtimal eskittim sana dair
Teslimiyete bağışladım umutlarımı
Çıkamadım şehrinin gölgesinden Dila
Oysa bir bilinmezin en ücrasın da
Bilmem kaç kilitle saklamıştım seni
Aşınırken kendinden emin sorgular
Saklanıp boş vermişliğe sığınamadım
Biran ışık diye açsam perdeyi
Sıyrılıp huzurdan koşarcasına
Simsiyah efkâr sarıyor pencereyi
Kırdığından beri bütün aynalarımı
Her anım yalınkılıç sana koşuyor
Boş bir cesedi taşıyor ayaklarım Dila
Yemin ederim bu ben değilim
Kendine hayırsız bir isyan bu
Ey sinesi sabah gözleri akşam
Unutmanın bileğini bükemiyorum
Ayıkıyorum Yokluğunun serabında
Yanıyor dilimde başıboş cümleler
Hangi kelimeye benzese adın
Yeniden başlamayı sevmiyorum
Sırrımı ifşa ettim Dila
İçimden çıkamıyorum…
5.0
100% (16)