HELOGRAM(D)iyedir aslında yarın ayın üçü olması tesadüf ya da perşembe olması mevsim güzmüş anladım sararan yeşil ya da hüzünden pencere Ey direncin kavmi pusat gecelerden geçtim aysız hecelerden israfilin ıslığında ölülerle konuştum- ıssızdı kuzeyim yürüdüm tükürdüm suratına kıblesi kancık gölgelerin dedim ki başının üstünde değirmen öğüten bulutlar bir romandan çaldım o kadını- incinmiş cehennemden (D)iyedir yaratılmış ne varsa onun elleriydi onun gözleriydi yaranın ve ağrının içinden aldım kalbine saplanan kargı kanında üşüyen larvalardan sol yanından sızan kül kükürt kendi kanından zehirlenen karanfil tozu döktüm göz yaşlarına Ekimdi ellerini öpmeyeli- hala güleç bir ayna yüzüme bakıp şiirden kentler kurarken- martılar uçuyordu ağzının kıyısında (D)iyedir yağmur üşürken ağlayan 13 ons daha ağırlaşan ruhumun tırnaklarına kazınan aşk deyişim haksız bir tüketiydin oysa sağır karanlıklarda kör sabahlara mavi bir eldiven faili mutlak ama yine de o gülümsemen Sarmaşığım toprak olsam diyedir nefti ayak izlerine orda mıdır cennetimiz... |
çok güzel bir şiirdi ve ne güzel bir vefaydı...
her iki dost kaleme de sevgiler, selamlar...saygımla...