Bu şiiri okurken çok duygulanır,hüzünlenirim...Hayatımın en zor anlarıydı.Simit satarken uykuya hasret oldum.

SİMİTÇİ
Uyanır uykusundan,sabahleyin erkenden,
Bağırır "simit"diye,geçer her mahalleden,
Acep kim alır diye,pencerede gözleri,
Sessizliği yok eder,onun tatlı sözleri.

Simitçinin sesiyle kimi insan uyanır,
Mahmurlu gözleriyle pencereye dayanır,
Yatak kıyafetiyle kapıda duran çocuk,
Ümitlendirir onu,fakat hava çok soğuk.

Çağırsa onu bir ses,hemen koşar oraya,
Önce ümitle bakar,o aldığı paraya,
Fakat bazen ümidi,birdenbire boş çıkar,
Gördüğü eksik para onun canını sıkar.

Yanından geçenleri,simit alacak sanır,
Uzatarak bir gevrek,almayınca utanır,
Bazen"simitçi!" deyip,alay edenler olur,
İşte o an öfkeyle küfürleri savurur.

Simitler azalınca,sayar paralarını,
Çok güç satmak simidin geriye kalanını,
Yorulur bağırmaktan,oturur bir köşeye,
Alışkındır simitçi kedere ve neşeye.

03-05-1975,BURDUR,H.İBRAHİM DEDEDURAK