KARANLIK GÖKYÜZÜ
KARANLIK GÖKYÜZÜ
Ne zaman doldu gökyüzü, Böyle kara bulutlarla, Unutturdu yazı,güzü Karardı hep umutlar da. Hüzün ruhumu kapladı, İçim sıkıntıyla doldu, Gönlüme hançer sapladı, Yüzüm birdenbire soldu. Sonra gökyüzüne baktım, Tatlı güneş doğar diye, Nafile,sigara yaktım, Beni saran efkar niye? Bir türlü doğmuyor güneş, Sanki gökyüzü ağlıyor, Benim ruhum ona bir eş, Onla birlikte çağlıyor. H.İBRAHİM DEDETURAK |