Yalnızlığın kıyısından geçti yüreğim.

nihayet hastalıktan uyandı gözler
yorgun şiirlerle tüketmeden şairi
sükut sur’un karanlık resmi

tespih et geceden kalma zikirleri
tenhalarda bırakma ay vurgunu fikirleri

ki bir gün güneş doğmasa
hangi ufukta ağarır gün

sabahlar vuslata ermesin mi?

gitme yoksulluğu bulurum yine penceremde
her acıya dayandım da bu sürgün şehirde
bir senin yokluğun bitirdi beni

hacetsiz tahammüllere gark edip seveni
bu mudur ettiğin ibadetlerin temeli
ruhumda kaynayan gayya cehennemi
harlanır sen dönmezsen geri

dön ey ebedi sürurum
vacip oldu gözlerime şiiri resminin

ifrit sözler dikilmesin sürmeli sözlerimin önüne
aşkı azık ettim katık edindim yokluk türküleriyle

mazhar olmalıyım edalı gülüşlerin bayram gününe
cihetim belli fesat duyguları sildim gittiğin günden beri

rehber ettim yeşil bakan gözlerini
akıyorum tertemiz coğrafyaların sıcak iklimine
solgun çehreme renk geldi
kıyamda bekleyişim utanır yanaklarımda
tefekkür ettim şafak sökerken dualarımda
meftun sözler birikmiş dilimin lâl yanında
şimdi niyet ettim makes’i secdesi
gözlerin olan şiirlere

/bekleyişler özleyişler içinde gülüşümü kaybettim, yitiğimi buldum mu işte o gün arınacak ruhum ve gülmeye doyacak tüm cismim/