TUT BENİ
gelmeden önce sen
yokluğu hiç tatmadım bilmezdim acıları okunmazdı efkar yüreğimden güllerim kokardı çalınmamıştı günlerimden ötüşürdü kuşlarım yeşil kırlarım utanırdı maviden, köpüren dalgalarım kök boyalardan solmaz renkleri ilmik, ilmik kilimdi motifleri aşklarım sevdalarım yollarım pürüzsüzdü dümdüzdü hele yol ayrımlarım zirvesi karlıydı kekik kokardı dağlarım keklik avlardım eteklerinde uşkun yerdim yükseklerinde az mı soluklandık söğüt gölgelerinde türkü söylerdi kaval özgürce kanat çırpardı güvercinlerim otlu peynir kokardı çıkınım tut beni sanma, yıldızlara dokunacak kadar yakınım düştüm, akan kandır dizlerimden, 30 / EYLÜL / 13 Bülent BAYSAL |
Artık sevdalar bile yorgun, kollarında derman kalmamış...
Dizlerimizin yarasını saracak güç nerede, kimde var...
Hüzün yüklendim biraz daha Kardeşim..
Sevgi ve selamımla kutlayarak...