.....
Bin ayıbı bir yudumda içerim

Bilsem ki sana çıkacak yollarım



Yadigarın kapanmayan bir yara

Sızım sızım akar durur

Kimleri sararım yarama derman diye

Kime gitsem sen

Kimden caysam sen



Kuşluk vakti İstanbul alaca

Geçtiğim yollara anlatıyorum

İçimden seninle konuşuyorum

Öfke yelle gelip yelle gidiyor

Biri geçiyor eğilmiş bir kedinin üstüne

elleri senin ellerin kadar güzel

yağmur değmiyor artık o küçük bedene

ellerinin merhametinde

seni buluyorum

Az ötede hayalin.

gülümsüyorsun

sıcaklığın doğuyor,öfkeden hırstan arınırken ben

Mecnun nasıl mecnun olmuş anlıyorum

Meğer kerem’i de yakan bu içimdeki aşkmış

Kuşluk vakti çıktığım yollardan biçare dönüyorum

Uğruna kaç sevdaya kıymalıyım?

Kaç seccadeye yüz sürmeli,

kaç vakte kıymalıyım derdime derman olsun diye

Anladım artık kabullenmeli

Taşımalı,

alışmalı bu ağır yüke

Kendim ,rabb’e emanet

Varsın hâkir bul,günah bil cânanı

Haram başka tenler

gizinin değdiği yere



Bilsem ki sana çıkacak yollarım

İstanbul’u geçip çamurlu şehrine yüz sürerim

Bin ayıbı bir yudumda içerim