KİMLİKSİZ BİRİ....
yıkılmış şehrime mi geldin adam
enkazımda hangi izlerini arıyorsun? toza bulanmış hayallerimde hala neyi bulmayı umuyorsun...? bilir misin kaç defa sürdüm yüzüme yokluğunun nefesini kim bilir kaç kere kanattım dinmek bilmeyen hasretinin dilini... kesiklerle doldu bekleyişlerimin nerde/leri... Ah be adam...! nasıl anlatabilirdim ki sana kendimi o dilimin ucundaki sırrı nasıl serebilirdim ki önüne çırılçıplak? kolay değildi öyle... bu masalın dışında kendimi bulmak...! şimdi... en sürtük gecelerimin en arsız cümlelerimi biriktiriyorum kurumaya yüz tutan mürekkebimde. çocuk sevincinde bekliyorum kapında sanki bayram şekeri gibi satırlarını sen ne kadar sınır dışı etsen de beni. söylesene.... hangi tenlerde harcadın gülüşlerimi? kimin gözlerine bakarken şiirler yazdın bana? kaç odada öldürdün unutamayışlarını? oysa ki, nasıl da soyunmuştum sana üzerimdeki bütün kirleri akıtarak... yalansız, sorgusuz, bütün kesiklerine ilaç gibi...! boşver..... bilmezlikten gel ismimi görmezlikten gel sözcüklerimi bırak... yine cebinde kalsın tıpkı, ölüm vakti gelmiş kimliksiz biri gibi...! /NergizA/ |
etkili bir anlatım ..
yüreğinize sağlık