Uyurken Susulur Ölürken Değil,
Uyurken Susulur Ölürken Değil,
Biz anlamsız savaşların çocuklarıydık... Kırık cam gecelerinin Aushwitz kampının gaz odalarında Yayılır yanık kokular Kundağında ki bebeğe ölümü vaat eden H/itler de kim? Diktatör doğulmaz ama diktatör ölünür elbet... Hiroşima’da kirletilen analarının adında yaşarken Enola Gay Toz duman bulutların ardına saklanabilir miydi günahlar Hayır! Ağlıyor bulutlar Hiroşima’ya sağanak sağanak Termonükleer ısıdan yayılıyordu ayyuka feryatlar Fısıldarken ölümü kulağa sessiz ısı. Nasıl bir oluşumdu dünyada cehennemi yaşatan Erittiği biri nesne biri can Ya gerideki kalanlar Lastikleri kavrulmuş üç tekerli bir bisiklet Üzerinde Tetsutani Shinichi daha beşinde değil Etinden yoksun çırılçıplaktı geriye kalan Bir bisiklet bir iskelet. Bir Vietkong sabahına Napalm’lar yağdı Yer sıcak! Gök sıcak! Sıcak! sıcak diye çırpınıyordu çırılçıplak o masum çocuklar. Bizde çocuklarıydık Halepçe’nin, Hama’nın, Humus’un İnsanlığın insafına emanet Sustunuz Sessizliğin sesi değilsen Biz çocuklara kan kusturdunuz Nerede kaldı vicdanına gizlediğin namusun. Bu savaş çemberi duvarları arasında sıkıştık Biz öldükçe bize ağıt yakmayın Atan kadar satan suçlu değil mi? Yapanın yanında kârı kalırken... Boz duman topraklarda kül katmanları Kaç nesil etkisinde doğmuşu doğmamışı Hilkatim dönüşürken hilkat garibesine Hakikatleriniz işte eseriniz biz çocuklarınız... Çocuklar ölsün, fauna ölsün, flora ölsün Somut olan dünya Soyuta dönsün Ey milletler topluluğu! Bize yaşayacağımız zamanın kalanını borçlusun. Bana bir masal anlat anne Acı içinde gaz bombalarının kokusu olmayan Ama ne mümkün Yer gök inin inim inlerken Ak sütünün helal dokusu ışınımdan haram kılındı Daha ninni çağıma hükmeden ağıtları dinlerken... Çocuklar ölürken sessiz kalanlar Oysa bilmiyorlar mı Yalnız bizim için Uyurken susulur Ölürken değil !.. Ölürken değil !.. EKREM KAZAN |
içeriği dolu dolu bir şiir. teşekkür ederim.