Eylül'ün Otuzu
Her Eylül’ün otuzunda,
Bir kırmızı gül bırakırım Burundan açığa giden akıntıya. Dikeni mutlaka elimi kanatır, Mutlaka şerefe bir kadeh kaldırırım. Her Eylül’ün otuzunda, Kim olduğunu sorarlar bana, Saçlarının rengini, Gözlerinin dilini, Ellerinin zarifliğini sorarlar. Onlar sorar da, diyemem onlara, Ölümünü kutladığımı... Anlamayacaklar, biliyorum. |
Ama bana hüzün ve ölümü hatırlattı. Çok çok güzel yazılmış. İyi ki yazıyorsun şair....Sevgilerimle...