Mor Sızılar Ekme Kangren Yüreğimeİncinmiş bir damlaca şiir düştü yüreğimden Soğuk ellerinde yaşamın ansızın küle karıştı Sancılı vakitler kuru toprak arıyordu kendine Bedenimin iltica odalarında aşk hep mağluptu Aldırışsız renklerin asi ruhunda limitsiz ayrılıklar Suyla söndürülemeyen yangınların yatağında kadın Birbirine uzak dudakların keşkelerinde ahir özlem Yanık ormanların intizarı sökülürken gövdemizden Mor sızılar ekme kangren yüreğime yeniden aşk Kavuşmalara erteli anların kadehinde hep hüzün Tuz ile hüznün katmanıdır dudağımdaki hazin söz Taştım kendi içimde, ne olur beni karanlığına çağırma Sahra gözlerinin hapishanesindeyim, günlerden özlem Bekleyiş ile kederi koydular önüme, öğünüm hep elem Duvarımda aceleci bir saat, yalnızlık uzak devriâlem Dilimde ahraz bir ıslık, mutluluk çok uzaklardaki şölen Yosun çürüğü günlerle boyadım sen yokken renkleri Kekre düşlerin ırmaklarında yıkadım naftalin sevinçleri Gökyüzüne değerdi ellerim, diledikçe bana gelişlerini Çoğaltırdı yaşam yorgunluğum, hayal ötesi sevişmeleri Selahattin YETGİN |
Kavuşmalara erteli anların kadehinde hep hüzün
Tuz ile hüznün katmanıdır dudağımdaki hazin söz
Taştım kendi içimde, ne olur beni karanlığına çağırma
çekilen acı, çağrılmama isteği, unutma telaşı tebrikler şair, güzel şiir.