Bu sefer ben dokunacağım
Eylemsiz- karşında bir hayat duruşuna
Kıpırdamadan korkmadan iğreltmeden
Deli ruhların gölgesinde
Ansızın ölen kuşların çehresinde
Kimliksiz heykelden, seken yüzüne
Son kez ben okunacağım


Suretlerimize sularda bakacağım ilk güz
Bir aşk daha yazılacak mitolojiye
Tanrıların tırnakları uzayacak ansızın
Gece evcil ve ıssız bir şiir kolonisiyken
Ağlayacak birden bire zambak incelmesine
Belki düşyazım bozulacak lakin
Belli olmaz, kırık bir lehçeyle yazılacak vahiler
Kitabımı bulmaya gideceğim tanrı dağına


Nil, adını içmiştim hani ateşin ve Sethi’nin oğlu
ıslak bir Moğoldu kılıc yarası- üç kıta yalnızlık
Milyon kere bölünüp sonra en tenha sana
Bilmez misin orda bir kent senin Ana’kara
Dudaklarından öptüğün rüzgarım dedim
Sonra sırılsıklam ütopya
Ne diyorsun yağmur olur musun
iç yüz haritama



165 kelime oldu öpmeyeli seni
Sezen ‘gülümse’ dedi, ben ağladım*
Dedim ya seken şiirlerin peşinden
Son bir imgeyle düş döngüsü
kaç promil özledim sayamadım


Sürgün değilim artık gölgene diyedir
Uzayan saçların kadar somut
Dokunmak (g)öz yaşlarına
Orda zafir
Gümüşden bir şehrin
Canı kan olan kelimelerine
hapsettim suretini


Ağlatmayacağım kelimeleri bu sefer
Su yakmayacak ellerinizi
Her kelimede ,dağılın dizelere
Emirdir:

Şiir okuyun bu gece







CC_