Hercai Bir Menekşe Kokusudur Yaşamakadının baş harfinde yolunmuş ve gündelik telaşlar saçlarımda deli bir rüzgâr sevgiyi üflüyorum dudaklarımdan hayallerimde yorgun yol artığı intizarlar kan içtiğimiz çanaklarda yaman öfkemiz yitirdiğimiz dünlerde kanamalı ruh halimiz mevsim kayıp ekseninden düşerken toprağa önce su üşür, ardından buzul bir yalnızlık iklimi toprağı aşkla bölüşür devrilir şiir bir sonraki döngüye mevsim başladığı yere gelene dek aşk da kendi iç sessizliğiyle öpüşür... yorgun yatakta dingin yaşamak utkusuyla tutulur bilekler gün yeniden sabah olur yaşamak fısıltılarını hisseder yürek kapaklar aralanır hayat ılıman bir vaha olur yeniden girilir o haznenin içine uzaklardaki umut kahkaha olur aşk ve mutluluk, ardından ömür ah leyli/m sarılışlarla hercai bir menekşenin kokusu olur… yudumlarla özünden ayrışan hazların çoğul taraklarında anların hazin tortusu sıyırdıkça kendi damarından hüzünleri yoksul akar yüreğimize aşk akışlı sular masal kaynatıyor insanlar uzaklarda kanamalı düşünüşlerin hemfikir korkularıyla büyür iken ruhumuzdaki yangınlar... yangın artığı duruşmalarla tükeniyor ah günümüz yaşam ile ölüm arasında bir geçittir ömrümüz çiğit mavisi özlemler biriktiriyor avuçlarımız yüreğimizin köşkünden mor dağlara bakıyoruz az sonra dağınık güz bahçelerine kuşların çığlıkları iner nemli düşünüşlerimizle örselenen ruhumuzun kelepçelerine çıplak dallardan ansızın bir bulutun gözyaşı düşer… Selahattin YETGİN ŞİİRİME YÜREK SESİNİ VEREN SEVDALİNKO’YA GÖNÜLDEN ŞÜKRANLARIMI SUNUYORUM . |
Bile bile kanar, bir umut der bekler yine de umutla sabır dilenerek Hakk'tan
Harikaydı...
Tebriklerim ve saygılarımla...
Kardelen-1 tarafından 9/21/2013 5:36:41 AM zamanında düzenlenmiştir.