ÖZLENEN
Ölüm gibi yaklaşırken, fani hayatın sonu
Kim bilir ki nerede, o sessiz, münzevi yolcu Hep ufka doğru yol alır, dönmek bilmez gemiler Nerede ninemden kalan, o tertemiz ninniler İçimden, sonsuz duygular çıkar semaya, kat kat Kanayan fikrime cevap verir, eşsiz bir naat Yine gelmedi beklenen, dinmek bilmez bu hasret Kaderimize yazılmış, bu ayrılık bu gurbet. Artık bekleme kimseyi, kimseler gelmeyecek Bir aşk yaşar ki gönlümde, sanki hiç ölmeyecek Kıvrım kıvrım uzar gider, bitmek bilmeyen yollar Elvedalarla sallanır, inmek bilmez o kollar. Mart 2013 Hamza Kaplan |